''Μούτρα'' : η Άμυνα της Σιωπηλής Ψυχρότητας

Στην ουσία όταν κάνουμε ''μούτρα'' στους άλλους, έχουμε μια συμπεριφορά που ως χαρακτήρα είναι αινιγματική και αμφίσημη. Η ψυχρότητα αυτή αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας και επιτρέπει σε πολλά σενάρια και υποθέσεις να πάρουν χώρο εκεί που ο άλλος αφήνει το κενό. Ας έχουμε κατά νου, ότι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τις αντιδράσεις τους για αυτά που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι, όχι για αυτά που κρύβουμε κάτω από τον πάγκο και απαιτούμε να δουν.

Τα σκεπασμένα παράπονα, δηλαδή τα μούτρα, αφορούν τη δική μας αδυναμία να διαχειριστούμε δυναμικά και αποτελεσματικά και ανοιχτά αυτά που μας απασχολούν. Είναι αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, γιατί ως τακτική αφήνει το ίδιο το πρόβλημα στην τύχη του, ή το πετά σκοτεινά στους άλλους. Στην ουσία βέβαια αυτή η συμπεριφορά στρέφει το πρόβλημα σε μας τους ίδιους που μουτρώνουμε και βγάζει απ έξω αυτούς που το προκάλεσαν γιατί όσο δίκιο και να έχουμε, είναι λάθος η διαδικασία.

Επιπλέον και κυριότερα, αυτή η συμπεριφορά είναι δυνατά ναρκισσιστική. Το άτομο που ψυχραίνεται σιωπηλά και μουτρώνει, είναι σκαλωμένο σε μια πιο μικρή ηλικία που χαρακτηρίζεται από ναρκισσισμό και χρησιμοποιεί πιο ανώριμες άμυνες. Ήταν τότε που περίμενε από τους άλλους να προλαβαίνουν τις ανάγκες του, να τις ξέρουν εκ προοιμίου, χωρίς να χρειάζεται να τις εκφράσει το ίδιο λεκτικά. Οι ενήλικοι ξέρουμε ότι χρειάζεται να είμαστε πιο ανοιχτοί στον κώδικα επικοινωνίας μας, και αυτά που θεωρούμε εμείς δεδομένα μπορεί να μην είναι τέτοια για τους άλλους.